Sıkıntı

Ozde üyemiz gönderdi.

Sıkıntı, içimde buğulu bir sis gibi; üstüme üstüme geliyor.Ben kaçıyorum.

Sanıyorum ki bu sis zehirli bir duman ve beni boğacak.Kalbim son sürat atıyor.İçimde bir sıcaklık var,yakıyor ama bitirmiyor.İnadıma mı yapıyor? Kızgınlığım gözlerimi köreltiyor...

Sis üstüme çöktü ama boğmadı beni.Hâlâ içindeyim.İşte bu yüzden korkunçluğunu fark edemiyorum. Kötülüğün içine girmeden de onu anlarsınız, çoğu zaman.Ama girdikten sonra bu girdabı fark ederseniz, işin içinden çıkmak zordur.İmkansız demiyorum.Alışılmışın içinden sıyrılmaktır esas olan; onun kötü olduğunu kabullenmektir içinizde ki hurdaya karışmadan. Kafamda bununla ilgili birçok kombinasyon şekillense de, karışığım; kafam, ben, ellerim, sözlerim...Anlaşılmaz çoğuna göre de tartışılmaz terimler içinde sürükleniyorum.Kimse yaramı; içimdeki çıbanı göremiyor, üstüne basıp geçiyor, iyileşemiyor,derinleşiyor derinleşiyor...

Koşullar kadar ısrarlı bir çaba içinde olsam da negatif bir tümceyi tamamlamak ne kadar zor sanki ben de anlamsız,manasını yitiriyorlar.Alacalı silûetler gibi dolaşıyorlar kafamda. Neden? İşte hep bu soruya takılıyor,dönenceli yolları seçiyor sözlerim.Aklımın gün ışığında ilerlemesi kadar
anlık,düşüncelerimin ardına dokunamayan, gençliğim kadar sabırsız, yarım kalan sözlerim var.

Hep bu yüzden kaybediyorum.Zamanı yetirememek gibi bir tasaya düşüp, sabretmenin selametine eremiyorum.Oysa ki hayatım da keşkeler olsun istemiyorum.

Her şeye rağmen, sorguya mahal vermeden bir kural dikiliyor önüme: Diyor ki,”âhir ömürde kışın gündüzler kısa olur.”Öyle ya, bizim memlekette kimi zaman kışta yazdan uzundur.

19.11.2004
 
Elif Kızıltaş
 






 

Tarih : 2010-03-19 11:51:46 | Hit: 2572 | Puan: 0