**Bir susmak geldi, kaldı...

Dicle üyemiz gönderdi.

ardarda dizilmişler bütün hüzünlerim..
eskiden hepsi bir arada bir çocuk parkında koşuşan yüzlerce çocuk gibi bir gelirlerdi....şimdi biri bitmeden diğerine sıra gelmiyor.. birini çözene kadar bekliyor bir diğeri.. böylece hiçbiri bitmiyor aslında, hep diğerine devrediyor...

ve ben az önce sesini duymaktan son anda vazgeçtim.. telefonun yeşil tuşuna gitmedi elim..
yeşil 'geç' demek zira... 'durma geç' demek...
belki 'durmak için geç' demek..
benim bütün renklerim kırmızı oysa.
o sendeki nasıl bir gitmektiyse kanım bile donmuş.
zaman bile durmuş sevmeyeceğim diyerek kanattığın ayaklarımın mecburluğundan...
yeşilmiş ne haddime..
bana herşey kırmızı sevgilim..

bu yüzden belki de ne zaman biri ağlasa beni kan tutuyor..
ne zaman ağlasam biri bir yerlerde çok sevdiği birini toprağa veriyor,
kendini bir köprüden aşağı bırakıyor bir diğeri, bir başkası bir yerlerde bir avuç hap yutuyor...
ben de bir bardak su içiyorum üzerine avunmaların...
bana herşey kırmızı sevgilim.. kırmızı herşey...

elimi neye attımsa kana buladım. bu yüzden yeşil tuşa basmadım.. sildim numaranı ekrandan.. telefonumdan sildim numaranı.. son mesajını... son merak edişini beni... 'neden bana cevap yazmadın? ' yazmaz olur muyum hiç? sadece sen duymadın..

şimdi biliyorum... bir cevap yazsam yine hayatımın seyri değişecek.. geceyle gün gibi hemde; bir uykuda bir çırpıda, bir alo'da, bir merhaba'da.... kuru kuru kelimeler..... ve düğümlenecekler boğazımda..

buna rağmen cevap yazmak istemiştim sana.. sanki yazılacak birşeyimiz kalmış gibi.. verecek bir cevabın varmış gibi hesap sormak istedim sana...
offf vazgeçtim yine evet yazmadım birşey... hesap mesap istemiyorum ki ben... ne olur sanki sarılsaydın bana sevgiyle ve bir kez, hani içten.....

bazen merak ediyorum seninle hiçbir irtibatımız kalmamamış olması üzüyor mudur seni acaba? ne bileyim dün yine bir film indirdim, izleyelim demek istedin mi hiç mesela? sen oyun oynarken sırtından sessizce sarılışımı, beni uyandırmamak için sessizce açmayı odanın kapısını... ister miydin burnunu boynuma dayayıp, bir çocuk gibi kollarımda tutarken seni, filmin sonunu görene dek bekleyemeden uyuyakalmayı yine? hiç düşledin mi aynı suyun, geçmişin izleri duran bedenlerimizi yıkayışını.... senden çıkmadı onca yıkanmayla değil mi lekeleri, önceki sevilerinin? ...
kalsaydı, lafım yoktu izlerine... sadece beni boğacak kadar kanamasaydı eski yaraların... öpünce geçer sanmıştım oysa... bir masal duymuş inanmıştım.. elime bir balon alıp coşkuyla koşarken senin bahçelerinde, içine açılan kapıların hep dışında kalmışım anladım...

hiç okuyor musun yazdıklarımı, kaldırdın mı yoksa gizli bir yere, unuttun mu kelimelerimin nasılda içine içine sızdığını öperken seni....

sen ne kadarımdın benim?
ve ben ne kadarında vardım senin? ya o sularda yıkanırken çıkmamış bir izim var mı benim?
öpülmekten aşınmış sağ kolun mesela, hani hep sağında otururdum ya senin? ya kokun sevgilim ya o mis kokan tenin...

içime bir keder saldın sonra çakıldı birden en dibe..

bir boşluğu var ki şimdi sesinin, sen bile tanıyamazsın kelimelerini, sustuğundan beri duyduğum sözleri taşıyamazdın, bana suskunluğunun söylediklerini sen ağzına alamazdın.. şimdi o bile suskun, derin....

öyle bir rengi var ki şimdi gözlerinin..
kıpkırmızı, kan içinde ve tedirgin...

sana susmaman için yalvarabilirdim eskiden olsa..
şimdi duymak istemediğim sözler emrindesin..
ince ve derin bıçak darbeleri artık kulağımda sesin....
sessiz ve sakin bir liman şimdi seni umutsuzca bekleyişim...

biliyorum ki fazlaydı seni bunca sevişim.. yaralarına ispirtolar döküyordum bilmeden geçsin diye öperken.. sana hep başka şeyler özletiyordum, sen başka birini arzuluyordun.. ona sakladığın ne çok şey vardı senin? ve beni mahrum bırakışın bundandı, bundandı vicdan azabı çekip, af dileyişin..




ne özrü be sevgilim?

bütün renklerim kırmızı benim.. öyle ki iki satır özrüne ne diyecektim ki senin?

'seni üzdüğüm,......' demişsin..
beni üzmedin üzülsem ağlayınca geçerdi, bu ölsem de geçmeyecek ki....

'hayatına ansızın girdiğim,.........' demişsin
senin hayatındaki yerim yok bu kelimelerde, ben asıl onu merak etmiştim...

've hayatından ansızın çıktığım,........' demişsin..
ne diyeyim şimdi? sen öyle san, öyle kolay bil, ansızın de, çarçabuk de, 'çıktığım' de, çıktın say, gittin ya....

'sana haketmediğin şeyler yaşattığım............' demişsin..
işte burayı okurken ağladım, küfür etmek istedim sana, ayağına bir taş bağlayıp atmak istedim seni kendi kanına, bana bunu yazan parmaklarını saç tellerimle kesmek istedim...
kanamasın sadece sızlasın diye, inceden ve derinden...
gözlerini kor bir demirle dağlamak istedim...
oturup dizlerine koyup başımı beni sevdiğin zaman gelinceye dek ağlamak istedim...
sonra bir susmak geldi,
kaldı....

sadece alnımı yanağına yaslamak geldi, canımı avcuna bırakmak geldi, gözlerimi yüzüne saplamak geldi içimden.... aniden seninle evlenmiş olmayı hayal ettim, bembeyaz bir gelinlik vardı üzerimde, elinden tutmuştum yürüyorduk, sarılıyordun bana öylece duruyorduk.. bir an geliyordu mutfağın duvar rengi yüzünden tartışıyorduk, yeni aldığım yatak örtüsünü beğenmiyordun, yaptığım yemek tuzluydui televizyonun sesini kısmıyordun, hep öğlene kadar uyuyordun, çocuk ağlıyordu.............

yo yo öyle değil, ne bileyim...

'sana haketmediğin şeyler yaşattığım....' diyordun ya, işte o an beyazlar giymek istiyordum sadece...
yaşlandığında yanında olmak, ilacını suyunu getirmek, birlikte bir çiçek büyütmek, bir çocuğun anne ve babası olarak yanyana durmak istiyordum bir nufüs kağıdında seninle... o okuduğum an ölmek istiyordum, beyaz giymek........

'sana haketmediğin şeyler yaşattığım.......' demek farkındaydın sen de? demek biliyordun, bana verdiklerini ve veremeyeceklerini tartabiliyordun... kırılıyordum o an benden esirgediklerin yüzünden sana, inciniyordum, bir susmak geliyordu sonra..........

'.......için özür dilerim.' yazıyordu..
ne anlama geldiğini anlamaya çalışıyordum...
ama bu, sözde bir özre benziyordu...
senin vicdanından geliyordu, beni rahatlatmıyordu, kırılıyordum.......
sana hangi birini anlatmalıydım bilemedim bu yüzden sustum... ağladım.... kızdım...
özledim gebereceğim sandım, kanadım, ölmeyi istedim, yaşamak istedim herşeye rağmen sonra,
sonra yeniden doğabilmeyi istedim ve sana teşekkür edebilmeyi......

'bana hakettiğim şeyleri yaşattığın için'

ama

bir susmak geldi,
kaldı...
gitmedi....


gittin
ama
bitmedi...
 
Melike Kaplan
 






 

Tarih : 2010-03-19 10:57:06 | Hit: 2642 | Puan: 0