Kış Söylenceleri -I-

Inci üyemiz gönderdi.

“Kışları yaz yapan hüner yine dildedir”

Boz bulanık bir gecenin yolculuğudur bu
Hüzünleri uzak denizlere atarak yürüyen
Söz dinlemez bir çığlıkla umudu besleyen
Kapkara bir kış gecesinin yolculuğudur bu...

Gözlerim çok yorgun sevgili, yüreğim de öyle
Her akşam bir telaş koştuğum evimin sarılığında
Çoğul yalnızlığım karşılıyor beni usulca...
Ama ben onu aynı sakinlikte karşılayamıyorum...
Geceye alevleriyle şarkılar besteleyen sobam
Sobanın üzerinde demini almış çaydanlığımın ıslığı
İnce belli bardaktaki çayım yar diye ısıtıyor ellerimi...
Olsaydın!
Her köşesine sessizlik bulaşmış bu kış akşamında
Kokusunu fütursuzca ve inceden salıveren
Portakal kabuklarının sesi konuşuyor....
Gecenin ıslaklığını aralıyor yüreğim

Ama keşke olsaydın....

Kış akşamları ıslaktır çoğu zaman
Yorgun iş çıkışlarında adımladığım
Arnavut kaldırımlarının bakışları ıslaktır
Pencereden uzak yollara dalarak izlediğim
Ahşap pencerenin dökülmüş boyaları ıslaktır
...Ve belki hiç farkına varmadan
Islak düşlere bulaşır yüreğimin toprağı...

Toprak ayazdadır, çok soğuktur o toprak
Ama kış hüznünün bereketinden belki de
Katışıksız bir aşk gibi filizleniverir hayat
Gözlerim göç eden kuşlara takıldıkça....

Toprak yeşilini sarıya katmıştır
Sarı kahverengiye hüznü bir fiyonk gibi bağlamıştır
...Ve sonra bir mevsim boyu çıplaktır bahçeler
Uzun bekleyişlere gebedir ayları kışın
Önce ebruli bir hüzünle sararır yapraklar
Sonra toprakla yaşam ve ölüm gibi sevişirler
Sonra baharla yaşam ve doğum gibi bekleşirler
İlk güneşte çiçeklerini salıvermek için hayata...

Kış habersiz yağmurlarıyla kendi dansına başladı...
Döne döne düşüyorum bir buluttan, kendimi buluyorum...

Yıldızı kaymış bir gökyüzü gibi hüzünlenebiliriz sevgili!
Kaysa da yıldızımız bizim göğümüzdedir hala
Bütün iş gökyüzü kadar mavi olabilmekte...
Yapraklarını yitirmiş bir çınar kadar
Çırılçıplak ve acılı da olabiliriz
Düşse de yapraklarımız dallarımızdan
Tomurcuk verecek yapraklar içimizde gizlidir
Bütün iş çınar kadar dik olabilmekte...
..Ve yeşilden atlasını yitirmiş toprak gibi kurak olabiliriz
Yeşilden atlas kuru bir örtü olmuşsa bile
Boy verecek filizler yürek toprağımızın altındadır
Belki de bütün iş yağmur olabilmekte sevgilim!
Yağmurlar kirpiklerimizden içeri aksa bile...
İçimizin gergefine umudu nakışladık
Hangi yaprak bizde boy vermez ki
Hangi çiçek açmak istemez yüreğimizin toprağında...
Zaptedilmez değil zaptederiz yüreğimizi...

Olsaydın...

Kış habersiz yağmurlarıyla seni getirmedi ama
Kış katran karası ayrılığı getirdi...
 
Meltem Kaya
 




Şu konularda daha fazla şiir:
Sevgi, Doğum Günü, Ölüm, Hayat, Hüzün, Yağmur





 

Tarih : 2010-05-31 20:48:29 | Hit: 2577 | Puan: 0