Dicle üyemiz gönderdi.
Şiir gibi sessizce geldi ölüm,
Nöbet tutarken çocuklar köşe başında.
Bedenler işkence görmüş gibi sızılıydı,
Kan kokuyordu çamaşırlar...
Ben yapmadım! diye haykırdı biri,
Başını duvara çarptı... dedi diğeri.
Ölüm şiir gibi sessizce geldi,
Ne kapı çalındı,ne kimlik soruldu..
Günlerce değmedi kirpik kirpiğe
Döküldü gonca güller açamadan yerlere
Çiğnendi ayaklar altında,ezildi
Ben ölmedim! diye haykırdı biri,
Bir kurşun daha sıktı diğeri....
Sanık ayağa kalk! diye haykırdı bir ses
Bulunamadı! sözcüğü yankılandı koridorda
Kurşun gibi bir sessizlik çöktü birden
Yürekten vurdu ana(yasa) yı........
01.05.2004
Hatice Kuzu
Şu konularda daha fazla şiir:
Anne, Ölüm, Bayram, Çocuk, Şiir
Tarih : 2010-05-31 20:28:00 | Hit: 1562 | Puan: 0
Copyright © 2007 - ∞ by CemveNuray.Com. Tüm hakları Cem ve Nuray'a aittir.