Karanlığın İçinde Sessizce Süzülürken

Oya üyemiz gönderdi.

ölümü kokladım
mehtabı süsleyen gecelerde
damla damla biriken hüzünlerime
ekledim
bir tutam sevda damlacıklarını
gözlerinden çaldığım,her umut hanesi

sarhoşluğunu yaşamak istiyordum
bedenim ruhuma geldiği saatlerde
çıldırmış hoyrat sevdalarda
doldurdum kadehimi
kalbimden yeşeren sessizliğin
sensizliğin çığlıkların
içinde dans eden acılarımı

farkında değildin
oynaşıyordu
tüm gülücüklerin gamzelerinde
saçlarının tel tel kokusu
avuçlarımda
dokunuyor öpüyor okşuyor
lakin hissedemiyorum
buğulu gözlerin sıcaklığını

nerden gelmiş,nerden çıkmıştı
dar sokaklarda gölge misali
süzülüyordu meltem eşliğinde
yalnızlığın
kör kütük buram buram kokusu
köşe başında sen gülüyordun
gölgemin tutsak edilmiş umutlarına

zincirleyemedim gönlümün kapılarını
her yüzde isyankar bir hava
dokunamadım sana,unutmuştum
yıldızların gökyüzünde erişilmez olduğunu

mecnun muyum yoksa
kırmızı halı gibi çiğne çekinme
benden arta kalan gurur kırıntılarını
bir yudum da ye,bir lokma da iç

bu sonbaharda sensiz
selamsız geçiyor dökülen yapraklar
çiseleyen her yağmur damlasında
kaybolur aşkımızın
ölüm kokan gözyaşları

sahip olmuşsun düşüncelerime
dostluk kurmuşsun
ruhumu gıdıklayan azraille
aşk olmuşsun
bedenimi zevkten çıldırtan tabağıma
beni sanki yavaş yavaş öldürmek
saçlarıma akların düştüğünü görmek
arzusuyla yanıp tutuşurcasına

ve artık filmin son karesi koptu
bir biz kaldık salonda
hiç konuşmadın bakmadın
tenezzül bile etmedin
topukların zemini örselerken
yıkılıyordu içimde sevinç kuleleri
karanlığın içinde sessizce süzülürken
 
Mehmet Akçam
 






 

Tarih : 2010-05-30 13:27:01 | Hit: 2102 | Puan: 0