Yaralı Çocukluğun İzleri

Helin üyemiz gönderdi.

Sürekli yaralı çocukluğundan ve onu yaralayan insanlardan bahsediyor,
her gittiği yerde yalnız olduğunu belli etmekten çekinmiyordu.
Birini sevse ve ruhunu teslim edecek olsa içindeki o yaralı çocuğuda kaybedeceğini sanıyordu.,
Ne zaman biri ona sevgisini belli etmeye kalkışsa ona o çocukluğunu yaralayan insanlardan biriymiş gibi bakıyor,
içine yerleşen o dayanılması güç acının ve herşeyden üstün tuttuğu yalnızlığının verdiği hırsla
yüreğindeki fırtınaları estiriyor, karşısına çıkan sevgileri ezip geçerek acısını dindirmeye çalışıyordu.
Aslında tek istediği kendi gibi birini bulabilmekti. Fakat hiç bir sevgi duramamıştı karşısında ve hiç bir sevgili çekmeye niyetli değildi bu kadar yükü.Ağır geliyordu basit aşklara ve hiç bir sevgi iyileştiremiyordu yaralarını....
Hep bulduğunu sandığı anlarda ve tamda alıştırmaya başlamışken yitirmişti yakaladığı mutlulukları.
Hep yarımdı, hep eksik kalmıştı. İçindeki çocuk yaralıydı ve hala ağlıyordu. Fakat umudunu hiç bir zaman kaybetmemişti. Hayatın, insanların, yaşadığı aşkların ve yalnızlığın inadına......
.Onun için hayat yalnızlıktı.....
 
Serdar Osmanoğlu
 




Şu konularda daha fazla şiir:
Sevgi, Çocuk, Zaman





 

Tarih : 2010-05-28 17:02:20 | Hit: 1810 | Puan: 0