Yıldız üyemiz gönderdi.
(sıkılarak konuşuyordu
)
-bu bacak dört yıldır suskun biliyor musun
önce dilim
sonra sağ kolum uyandı
mayınla yandığım o günden beri
bacağım ölüm aynası
beni anlıyor musun!
-elbet
dedim gülümseyerek
bu coğrafyayı tımarhaneye çeviren rüzgar
en derin sızıydı damarlarımda
nehirlerim kan deryası
senin bacağın ise ey çocuk!
çaresiz bir ruh ayazı
kaçırdım üşümelerini
çok geçim artık acılara
boz bulanık kabuslarda iğfal edilmiş kurşuni bir aynayım
kesik bütün bacakların ağrısı kadar hastayım
utancımı saklayarak kirpiklerime
ıssız bir sahra çadırına dönüşüyorum ansızın
duyma ağıtımı ey asker, ey alacaklı!
ben ki kayıpların ardında yastayım
-her şey güzel olacak
gülümsüyorum bak
beni anlıyor musun!
(9 Haziran 2004)
Naime Erlaçin
Şu konularda daha fazla şiir:
Asker, Ölüm, Çocuk
Tarih : 2010-03-19 11:30:27 | Hit: 1405 | Puan: 0
Copyright © 2007 - ∞ by CemveNuray.Com. Tüm hakları Cem ve Nuray'a aittir.