İçyüz

Sıla üyemiz gönderdi.

belki uzaklardan örtülür
başkasıyken izim

savrulmuş hecelerle yazmıştım
cüce hayallerimi
etiketsiz ömrün
çiçek satan elleri
kadife iklime konmuşluğu güzün
kâğıttan kutulara doldurmuştum gözyaşımı
nesnelere saplanmış hatıralar
dokun avuçlarıma
akşamüstünün dinmeyen yalnızlığı
bekleyişler sevgilisiz
yaşlanıyorum
kırılmayı ezberleyen dalganın
alnında yazıyor adım
adımı arıyorum
ters yönden esen rüzgâr
alınyazımdır artık
ruhumun kalabalık panayırları
atlı karıncasında şiirler eskittiğim pabuçlarım
balerinleri ölümsüz sanmıştım hep
kanadığını belli etmeden
durduğunda dünya
ve kaldırımlara ismini kazırken
ağaçların arasında koşturmuştu filmlere özenen
kimsesizlik aşım
bulaşıcı efkârıma satırsız ve kafiyesiz gel
uykulara kilitle aşkın zehir tadını
gelmeyeceğini bildiğim vapurun
martılarıyla ağladım
balık koktum
deniz yanarken
kısa süreli intihar sureleri cebimde
ekledim hüznü alfabeme
doğrularım yanlışa bezendi
suyu bulandı cennetimin
virgülü pençeli bir cümlenin
dokununca ağlanılan öznesi olmuştu varlığım

cam ve gece
görünüyor karanlık
düşleri yadsıyan bir akvaryum soğukluğu
sessizliği adımların
cam ve ay
kılıcını iliğimde unutmuş şövalyeler
ruhumdaki savaşların esir düşeniyim
kalbimdeki buhranlı ülkede
yangınlar var sönmesiz
ertelenmiş buluşmalar
uçuşsuz kuş kanatları
gitmeyi ışığa külledim
kalmayı gün be gün harmanladım
tükeniyor yıldızları göğün
duasız ve dilsiz
beyazın tenhalığında
çiçek ölüleri
rengini yarasından sızdıran şehir
papağanın suskunluğu taklidi
acının anadili
geç kalışın kımıltısız atlasında
kaybolan bahar

dizesi paslı salıncak kokusu
parmaklarımda
 
İsmail Bora Özcan
 




Şu konularda daha fazla şiir:
Hüzün, Çiçek, Deniz, Şehir





 

Tarih : 2010-05-28 16:57:40 | Hit: 1414 | Puan: 0