Yokluğunun Hikayesi

Hayat üyemiz gönderdi.

Geceler yuttum aydınlık düşlerimde.
İçime süzdüm tüm aydınlıkları karanlık hayalimde.
Sevdalar içtim karanlıkları yırttığım çığlığımla.
Dünyayı değil, bedenimi sarstım düşüncelerimle.
Zehirler aldım bedenime sevda gibi, panzehiri kendisi tıpkı senin gibi.
İçime attım kendime dahi söyleyemediğim nefesimi kesen sırlarımı.
Sabahleyin süpürdüm son rüzgarla acımı.
Şiirler yazdım bir ucu gözlerim diğer ucu kalemim.
Ahlar çektim ışıksız anlarımda.
Kitaplar okudum acıyı telaffuz eden.
Ve şaşırdım, elimde solmadan dakika geçiren güle.
Oturdum sabahlara kadar gözüm bir noktada.
Uyandım haksızlık etmeden doğan güneşe uyumadığım geceden.
Yürüdüm yollar boyu amaçsız, sonuna varamadım daha kısacık ömrün; ne sonuna ne tadına.
Konuştum saatlerle şarkılar sabahında umutsuzluktan.
Baktım kalp gözümden cennet ve cehenneme.
Ne çare kapıları sürgülü.
İçtim ihtilal ırmağından.
Çıktım it yokuşundan, aradım yine bulamadım seni.
Yağmurlar bekledim çok kez, çağ yangınını söndürmesi için.
Üfledim yaramı, dayanırım, beter değil diye
Kırdım dişlerimi, sıktığım yumruğuma eşlik etsin diye.
Sonra, hiç açmadım yumruğumu ve ağzımı, düşüncem suçlanmasın diye.
Özledim ve bekledim aşkımızın kıblesinde, bir samyeli bırakır seni diye...
 
Selfet Duran
 






 

Tarih : 2010-05-28 16:56:56 | Hit: 1318 | Puan: 0