Havada Kaynaşan Kurşunların Hikayesi (*)

Dilşah üyemiz gönderdi.

I.

Çanakkale’de canlar
Gelibolu, Conkbayırı, Kilitbahir
Her zerresinde toprağın
Sinoplu, Elazığlı, Mersinli…
Seyit, İsmail, Ramazan…
Kürt, Türk, Alevi, Sünni…
Anadolu’dan harman
Canlar
Aldırmadan
Üzerinde güneş batmayan imparatorluğun
Karanlık heybetine
Dayanıp eldeki tek servet; yüreklerine
Canlarını katıp da körüklediler
Avuçlarındaki zayıf ateşi
Yaratabilmek için kendi güneşlerini
Ve alev alev
Bir yangın türküsünü
Nakşettiler boğaza boydan boya…


Şimdi boğaza nazır tepeler
Nabzın atışı gibi
Titriyorlarsa üzerinde gezinirken
Boğazda rüzgar
Boğazda bulutlar
Her dem böyle görkemliyse
Bundandır…




II.


Markların Sterlinlerin patronları
Dünyayı baştan başa yağmalamak
Ve yağmadan pay kapmak için
Dalaşırken kendi aralarında kudurgan itler gibi
Sarıldılar boğazımıza
O boğazda
Bir yanda üstüne yoksul Anadolu’nun
Tozunu türküsünü alıp da gelmiş
Bir yanda dünyanın öteki ucundan
Alınıp getirilmiş
Namluya sürülmüş
Canlar
Havada çarpışıp da kaynaşan mermiler gibi
Beraberce
Beş değil, on değil
Yüzler, binlerce
Kırılıp
Kırılıp
Düştüler…




III.


Şimdi Çanakkale’de
Kordonboyunda barlar
Ve isimleri İngilizce olan dükkanlar
Çoğalıyorlar
Ve yılda bir kez geldiğinde
Anzakların torunları
Bayram ediyor esnaf


Mart 2005
(*) Havada çarpışarak kaynaşan kurşunlar Çanakkale Müzesi'nde görülebilir.
 
Mutlu Toros
 




Şu konularda daha fazla şiir:
Çanakkale, Bayram, Güneş





 

Tarih : 2010-05-28 16:56:50 | Hit: 1252 | Puan: 0