Manisa-1-

Ceyda üyemiz gönderdi.

Hey gidi Manisa’m, hayrandır sana insan
Mesir macununla şifa bulmuştur, o insan
Bu ne güzel bir âdet, bu ne pak bir ihsan
İlelebet sahip çıkmalıdır, bu mirası insan

Güneyinde Spil Dağı, kuzeyinde Yunt Dağı
Vardır hep, halkının arasında dostluk bağı
Üstünde Kiraz Yaylası, altında Gediz Ovası
İkisinin ortasından da geçmekte Gediz çayı

Bir yanda pamuk, diğer yanda mısır tarlası
Bir yanda buğday, diğer yanda arpa tarlası
Bir yanda sebze, diğer yanda meyve tarlası
Vardır yüreğimde, Manisa’ma hasret yarası

Manisa'nın boldur, yaz/kış, sebze/meyvesi
Sebze/meyveyle tez dolar halkının heybesi
Kimsenin kimseye, yoktur buralarda hilesi
Dolmadı daha şairin dünyada gurbet çilesi

Ömrü dolmadan, bitse şairin gurbet çilesi
Yoksa çekilmiyor, gurbet elin çilesi/hilesi
Buralarda dolmuyor, şairin heybe ile filesi
Manisa’dan başka yok, şairin şehir hevesi

Manisa, gözlerini yeşil bağlara kaptırmış
Yatağını, yorganını, pamuktan yaptırmış
Ecdadımızı, kendisine ne de çok sevdirtmiş
Ay ile Güneşi, gök kubbeye avize yaptırmış

Tarzan gibi tırmanıp çıktım Seyir Tepesine
Seyir Tepesinden baktım, Gediz'in akışına
Manisalım üzüm kiraz doldurmuş sepetine
Hayranım Manisalının yüzündeki neşesine

Gediz, deniz hasretiyle akar batıya doğru
Manisa sırtını dayamış Spil Dağına doğru
Spil, Manisa'ya, Manisa’da Spil’e âşık doğru
Bu şair gurbetten bakıyor, Manisa'ya doğru

İstanbul kara yolu, teğet geçer İzmir'e doğru
Ankara tren yolu paralel geçer, İzmir'e doğru
Manisa, yüzünü çevirmiş Ay’a, Güneş’e doğru
Şair Manisa'yı, Manisa da Spil’e âşıktır doğru

Gençliğimi bıraktığım, sokaklarında dolaştım
Akıl kütüphanemden o eski anılarıma ulaştım
Hayret ettim, ne de çabuk ihtiyarlığa ulaştım
Hayat yolunda on beş yıl yollarında dolaştım

Konuğun olan, o şanlı şerefli insan ben olaydım
Gökyüzünde kanat çırpıp uçan bir kuş olsaydım
Mutluluktan yeniden doğan bebek ben olurdum
Zaten! güzelliğine ezelden beri hayran olurdum

Hey! Manisa'm kimler hayran olmadı ki sana
Bak ben de hayranım ta ezelden beridir sana
Hasretinden göz yaşım sel gibi akıyor baksana
Gediz'den akan su değil, gözyaşımdır baksana

Bak senin hasretinden kayalar bile ağlıyor
Hem de bildim bileli hiç durmadan ağlıyor
Ondandır belki adını da ağlayan kaya koymuşlar
Benim adımı da senin için ağlayan şair koysunlar

Manisa'm, gençliğim gibi ihtiyarlığımı da vereyim
Uğurunda öl de, tereddütsüz ecdadım gibi öleyim
Doyamadım bağrına al bari toprağına gömüleyim
Kabrime konacak birkaç lâlenle olsun, avunayım
B. TUNCA/15.05.2001-12.45
 
Bayram Tunca
 




Şu konularda daha fazla şiir:
Hasret, İstanbul, Gurbet, Ankara, Deniz, Güneş, İzmir, Şehir





 

Tarih : 2010-05-28 16:37:01 | Hit: 1640 | Puan: 0