Anam Kazandı

Hayat üyemiz gönderdi.

Beş yada altı yaşında olmalıydım
Ekmek bıçağını elinde sallayarak
Sus yoksa keserim diye
Beni korkutmaya çalıştığında
Kesmezsen ………
Diye söverek
Ağladığımda
İlk kavgamı
Anam kazandı.

Cuma günleri kurulurdu
Kozan’ın pazarı
Perşembe akşamından
Başlardı anamla babamın
Kavgaları.
Küçük bacımla açıp da küçücük
Ellerimizi
“Allahım Perşembe hiç gelmesin
Kavga etmesin anamızla babamız”
Diye dular ederdik hep.
Her hafta Perşembe gelir
En az üç gün kesintisiz sürerdi
Cangamaları (kavgaları)
sonunda çaresiz
Kabul ederdi mağlubiyeti babam.
Bildiğim tek şey
Bütün kavgaları her zaman
Anam kazandı.

Soba küreğini kolunda
Kırmıştı babam
Anamın Başını siniye vururken
Ağabeyim.
Bazen ağladı
Bazen Küfürler ederek bağırdı
Bazen kaçardı evden
Sonra dönerdi
Ama hiç susturulamadı
Bildiğim tek şey
Bütün kavgaları
Hep anam kazandı.

Askerlik, sonra Gediz de Banka
Kahrından öldü babam
Artık duramazdım Kozan’da
Yirmi yıl gurbet Kahrı
Adana’ya döndüm sonunda.
Kurduğum hayaller yerle bir
Pişmanım itler gibi…
Anladım, iyi anladım
Hiç sevmemiş beni anam.
Yine kaybettim,
Kaçıyorum ardıma bakmadan.
Dönmem artık, Cenazem bile gurbette kalsın
Elveda Adana! .. Elveda Kozan!
Yeniden sürgüne gidiyor Yağmur
Son Kavgasını da
Anam Kazandı.

Adana, 08.03.06 Nebi Ünler Yağmur
 
Nebi Ünler
 






 

Tarih : 2010-05-28 16:36:47 | Hit: 1762 | Puan: 0