Geçip Giden Ömür Bizden Değildir

Candan üyemiz gönderdi.

Ömrümüz geçti
Okul sıralarında
Hayat toz pembe
Günübirlikti her şey
Ekmek elden, su gölden…
Bu böyle sürecek
Bu rüya bitmeyecek sandık
Dinlediğimiz her ders, girdiğimiz her sınav
Bir hava parasıydı hayatımızda
Eğitimin her yıl
İncelip incelip kırılan ipliğine
Bir düğüm atanlar
İşi kıvırdılar
Gerisi hava – cıva
Oysa hiçbir sınav
Hiçbir zayıf ve hiçbir pekiyi
Ömrümüzü geri getirmeye yetmedi.

Ömrümüz geçti
Gurbet sokaklarında
Gece çökünce şehre
En iflah olmayan duygulara
Yeniden bismillah demek
Her babayiğidin harcı mı
Yalnızlığın
O soğuk yanı alıp götürünce
Ömrümüzü meçhule
Pembe – gri arası
Bir dünyada yaşamak
Bizi değiştirmedi
Ve hiçbir gurbet
Ömrümüzü geri getirmeye yetmedi.

Ömrümüz geçti
Kahve köşelerinde
Al kızı – ver papazı
Domine – okey – pişti
Ne kadar oyun varsa
Zar üstüne kurulu
Yedi bitirdi ömrümüzü
Geçen zamanı kâr bildikçe
Zarar ettik
Oysa ne kadar düşüncesizdik
Elveda etti gençliğimiz
Çekip gitti usulca
Mesela
Kahve köşelerine geçirilen
Bir yirmi yılımız daha
Hiç olmayacak
Tüm bunları bilmek
Bizi adam etmedi
Ömrümüz geçti
Oysa attığım hiçbir zar
Ömrümüzü geri getirmeye yetmedi.

Ömrümüz geçti
Mahpushane damında
Özgürlüğümüzü
Boncuk boncuk tespihlere dizdik
Sabır üç öğün ekmeğimiz, aşımız
Dışarıda
İlkbaharın gelişini görmeye
Neler vermezdik
Ama olmadı
İçerideydik
Ve küfürler savurduk
Avlunun kalleş duvarına
Ne kadar pişman olduysak
Hiçbir son pişmanlık
Ömrümüzü geri getirmeye yetmedi.

Ömrümüz geçti
Ekmek kavgasıyla
Üç fazla kuruş için
Üç dilim fazla ekmek
Birkaç lüks meta için
Verdiğimiz koca bir ömrümüzdü
Alın terimizdi damlayan
Aslanın ağzındaki ekmeğe
Çünkü garibandık
Tüm arabeskler bizim için yazılmıştı
Ve dertli türküler
Ömrümüzü üç kuruşa mahkum yapan
Ekmek kavgasıyla yedik sermayemizi
Boyna kazandık
Mal sevgisi içimizde büyüdü
Oysa kazandıklarımız
Ömrümüzü geri getirmeye yetmedi.

Ömrümüz geçti
Hastane koridorlarında
Doktorlara umut diye sarıldık
İğneye, ilaca…
Başka ne yapabilirdik ki
Bir gün eski günlere döneriz umuduyla
Sancılar bitince hayaller başlardı
Baş ucumuzdan ayrılıp giden
Hastanın ölüm haberi
Moralimizi yerle bir ederdi
Tesellimiz hasta ziyaretlerine gelen
Günahsız çocuklardan dua istemekti
Gidenler gelmiyordu
Çekip giden arkadaşlarımız bile
Ömrümüzü geri getirmeye yetmedi.

Ömrümüz geçti
Dertle, tasayla
Kapkara saçlarımız
Aklaştı tek bir günde
Her şeyin bir imtihan olduğunu
Aklımıza getiren ne kadar şey varsa
Kör olduk
İyi bir kul değildik
İbadetler başkasınındı
Orucu öylesine tutuyorduk çoğu kez
Namaz bitmiyordu her gün beş defa…
Biz böyle Müslümanlardık
Yeter ki gönül incitme
Allah her şeyi affeder deyip
Günahlara alıştık
Meleklere küstük
İblisle barıştık
Oysa hiçbir tatlı günah
Ömrümüzü geri getirmeye yetmedi.

Ömrümüz geçti
Biz afalladık
Sanki geçen ömür
Başkalarının ömrüydü
İşin edebiyatını yaptık
Boyna keseden yedik
Kârı kediye yükledik
Ta ki sıfırı tüketince
Kendimizden kaçtık, kendimize
Hayırsız bir mirasyedi edası
Ah ile, vah ile
Biten ömrümüze
Yeniden bembeyaz bir sayfa açmaya
Takatimiz kalmadı
Bitti
Elimizdeki sermayemiz
Bitti malvarlığımız
Hayat hikayemiz…
Bitti…

Ağustos 2004, Aksaray
 
Mehmet Ekici (taha)
 






 

Tarih : 2010-05-28 16:34:41 | Hit: 1632 | Puan: 0