Içine Kazıdığın Evimi Ele Verdim.. *

Başak üyemiz gönderdi.

belki de bir daha yanaklarıma değmeyeceksin. ece(l)
belki de hiçbir zaman mevsimi yüzüme sürüp hissetirmeyeceksin
belki de hiçbir zaman ayrılan anne rolünü oynamayacaksın
belki de bir daha aynaların kırık parçalarında seni göremeyeceğim



uslu yaralarına dokunsam
ölümü adına kanser etsem



daracık odalarımdaki bakışsız resimler geliyor artık üstüme
dağıtıyor ruhun yüzümün ıslak halini.
tek bir kalemim kaldı ve birlikte beslediğimiz ağıçlar..


ek: yüreğimin diri kuşu
çabalıyorum toprağa - anlamın son mektup delisi -
ya ben, ben bağlayan morluğunu- kalan ansız yüreğin -
vurgun günlerdeki küçük taşlardan çıkartan seni-
sen tenime derin tek sey-ya bu yalansız yalanların derinliksizliği sana kabahat- ya hayat kanattığım dünya -
ya anneliğine yazdığım çığlık- kapkara yanan ruhun -
yayılırken etrafa varolduğum - ya dünya kanattığım hayat.




biriktir damlalarımı yaşarken ben´i -
nce ince yaşıyorum kelimelerinin sürme halini
kadife şalvarlı resmin bende, bir de elin kına içinde
dövmeme geçmiş, kına ellerin, günah içi benliyim
çabuk çıplak ayaklarını toprağa değdir
değdir ki gözlerimin suskunluğu bozulsun
değdir ki saçlarım dalgalansın




bu kanatlarımı sormayın martılar
çarem yok bu kente yıkanıyorum
bu yaprakların bu ağaçların altında
gecende yuvarladığın umutlar? -
mı
tanrım
izine geçti
caddeleri düşünüyorum gözlerimi aydınlatan
cami açtığım geceleri dudaklarıma akan
perdeleri olmayan yaşam, sözlerime acemi
kırılgan ellerim darbelere artık macera



denizin hakkına
sat beni kendime
at şafak vakti doğumumu
estiği rüzgarın intiharına



zamanlar var ki dalga dalga ödenen ölüm
zamanlar var ki (h) ece soyulu sessiz ağıta
zamanlar var ki yasak rakılara tek sıfatlar pembe


kırmızı üzerinde insanların büküldüğü bu kağıt parçası
hayattan ibaret kimliği sigara külüne benzeyen bir yabani ise
tek somut sineması kimliği bu dünya
asıl bütün damarlarımıza yayılan mor
ibret olan beceriksizliğimizin asıl gerçek yaşadığımızın tanığı.



* boşaltılmış d(g) ünü kendimize benzetiyorlar. yazık!
oysa hayat zaten hiçbir zaman ağzımıza yakışmamıştı..




12-10-2005
 
Aysegül Kaya
 






 

Tarih : 2010-05-28 16:34:28 | Hit: 1147 | Puan: 0