Yusufçuk Nerede Echo

Belma üyemiz gönderdi.

seni duyuyorum Echo
duyumsuyorum çığlık da ki yankını
yusufçuk kayıp biliyor musun
Narcisse de / sen de / ben de
nerdeyiz Echo
ben buradaydım aslında
ya da öyle sanıyordum
anlam katmaya çalıştığım anlamsızlığımda
bir çok şehir gördüm
otuz altı yılda bir şehirde yaşayarak
yaşadığımı sanarak belki de
bir çok acıyı bir bedene sığdırmak gibiydi bu
asil gölgeler gördüm
asi bir gölgeyle yaşayarak
gördüğümü sanarak belki de
hayat aslında bu olmamalı
yazgı mı yazgıyı suçlamamak gerek Echo
prensip edinmediklerimiz mi acaba
edindiremediklerimiz mi yoksa
düşüyorum
düşünüyorum çoğu zaman
ben yaşıyorum da başkaları ölü mü
düşünmek ölüm mü yoksa
altyazılı bir filmi izlerken
sahneyi gözden kaçırmak gibi bu
bilgi dağarcığının tepelerinde bilememek
acı...çok acı bu olsa gerek
bu acı Echo
adı yaşamak olsun diye
yaşam için yemeye benzer
tadına varmayarak ne yediğini görmeyerek
bu günüde böyle atlattık
çoğu günler gibi şükrünü vermeyerek
ne kolay ne kadar kolay
kolaya kaçmak
sebepleri serbest bırakmak
bağını sormamak gibi
yediğin üzümlere
bedava mest olmuş gözlerle bakarak
bedavadan hayata benzer
vur patlasın çal oynasın
gerisini düşünmeyerek
dile ne kadar kolay ne kolay aslında
sabahın olmayacağını bilerek yaşamak
/
yusufcuk yok Echo yusufcuk yok
Narscisse de yok
şemsiyesi yok koca dünyamın
ıslanır da ıslanır
güneş yere indikçe
kavrulurda kavrulur
alemin sonumu geldi ne
gölgem anlamaz oldu beni
ben anlamaz oldum gölgemi
ya gri başlı güvercinler yusufçuklar nerdeler
yapayalnızız aslında
bunaldıkça bunalıyorum Echo
bıraktığımız gibi kalmadı
bir zamanlar bırakamadıklarımız
acı...çok acı bu olsa gerek
yaşam porselenden bir kupaydı aslında
kimileri kırdı kulpundan
kimileri sıkıca tutundu
ben de kıranlardanım sanırım
Echo da öyle / hatta yusufçukta
ateş sardığında
iki avcun içinde tutamazsın ki koca dünyayı
kayıp yıllar ve kaybedeceğimiz yıllarla bu gündeyiz
ne acı…çok acı bu olsa gerek
küçük gövdeli kuşla kadar dahi
dikenli bir çalıya tutunamamak
hüzünlü şairler kadar hüzünlü aslında
ne bu dünya benim nede bu dünyadanım Echo
bu ayin seni çağırı Narcisse bir adım gel
korkuyorum yusufçuk
lütfen benden çok uzaklaşma
seninle sensizliğin gerisinde kalmak gibi bu
//
çok acı...çok acı bu olsa gerek
ay gibi miydi yüzü Echo
ay şen miydi ona bakarken tepesinde
ya yusufçuk neden ağlar ki Yusuf a
Züleyha yı düşünen yok Echo
Züleyha ki hepsinden daha da kör kuyularda
yorgunum Echo
bu yorgunluğun adı hayat olsa gerek
ipin ucunu kaçırmışçasına
âdet ta matrak geçiyor saatler
yürek hamallığı yorulmak bu olsa gerek
pürüzsüz bir buz pisttiydi aynalar
gözlerimiz kaydıkça
zamanın kirli ressamı ten renginde çiziliyordu
aynalarda gördüğümüz yer çekiminden arta kalanlar
nerde hani çocuk gülüşlerimiz
gitgide yabancılaşıyoruz kendimize
yusufçuk yok Echo
Narcisse de hatta Züleyha da yok
kasvetinde boğuluyorum kendimin
soluklaşıyorum soluksuz kalarak
iki dünya arası bir mucize beklemek gibi bu
istemeye istemeye
baş eğmek köhne bu yok oluşa
acı...çok acı bu olsa gerek
///
geçidinde zorlandığımız
şöyle böyle bir gün daha geçti
bayat korkular
kurumaya yüz tutmuş yalnızlıklara nispeten
dereler kadar sakin,
ekmek kadar yumuşaktı hava
en kötüsü de bu ya zaten
inadına inadına devam eden hayat
ve gerisinde kalakalmak hayatın
dibe çeken uysal nehirler gibiydi bu
bu çok zor Echo bu çok zor
özetle her şeyin bitti dediğim noktada
merak ettiğim
bildiklerimin bilmediklerimden rengi farklı mıydı
Narcisse farklı mıydı Echo
kişiliğini kim bozdu
Yusuf farklı mıydı Züleyha
kim yırttı gömleğini
yüreğin içini
zehirle dolu kadehlere benzetirim çoğu zaman
yıllandıkça daha bir değer kazanan
sunulduğunda korkusuzca içenleri
anlmadım hiç anlamayacağımda
asil atların özgürlüğü bırakıp
ölüme bir torba arpayla gitmesi gibiydi bu
acı...çok acı bu olsa gerek
////
ya yalnızlık
tenhalaşıyorum iyiden iyiye
bu merete nerden tutulduk Echo
daha ne vakte kadar gider bu anlamsızlık
söylenişte zorluk çıkarmıyor olsa da
yazıya gererek çekiyorum kelimeleri
inkarı ne mümkün
aşk kelimesini
cümle içinde kullanma şansını
çok az yakalıyorum
hayır hayır yalan söylüyorum Echo
aşk nedir bilmiyorum
belki de bildiğimi sanıyordum aslında
aslında çoğu bilmiyordu beklide
aşk bana göre hiçbir zaman ucuz olmamalıydı
olmadı da hatta büyük konuşmak istemiyorum
olmayacak da
acı...çok acı bu olsa gerek
kemiklerin kaya oldu Echo
sesin kaldı Narcisse nin saçlarında
kestiler sarı beyaz nergisleri
nergisler her yerde Echo gibi
ya yusufçuk nerde ya Züleyha
hayatın neresinde
ben nerdeyim sesim nerde Echo
çığlığımı yankılasana
yusufçuk yok Echo Yusuf yok
Züleyha da çürüdü belki ben de
bu ayin seni çağırı Yusufçuk bir adım gel
korkuyorum hiç değilse
gölgen olsun pervazımda
lütfen lütfen benden çok uzaklaşma
acı...çok acı bu olsa gerek
hayat bu mu Echo hayat bu mu
benimle bensizliğin gerisinde ölmek gibi bu
/////
....................
......................
 
Esra Kaya
 






 

Tarih : 2010-05-28 16:29:27 | Hit: 1906 | Puan: 0