Kırılan kilit, Yıkılan Duvar, Korkular Ve Ege Denizi

Banu üyemiz gönderdi.

On küsur yıl önceydi,
Duygulara zincir vurup
Ege Denizi’nin
O mavi sularına atalı
Katliamdı belki
Belki de yargısız infaz
Ama gerekliydi!
Ya duygularımı atmalıydım denize
Ya da kendimi! .
Taş bağlamadı m ayağına
Duygularımın atarken
O taşlardan
Bir duvar ördüm kalbime
Berlin Duvarı misali
Yıllarca direndim,
Direndim, direndim...
Diren(eme) dim!
Nasıl yıkıldı o duvar
Bilemedim!
Duvar üstüme mi yıkıldı?
Yoksa ben mi yıkıldım?
Bir düş müydü bu?
Yoksa düşüş mü?
Anlayamadım...
Yeniden uykularım kaçıyor
Aklımdan bir an olsun
O canım Deniz çıkmıyor!
Denizim ne güzelde saklamışsın duygularımı
Sana bıraktığım gibi duruyor
Yosun bile tutmamış,
Pırıl pırıl, pasparlak
17 yaşım gibi
…

Ege’m benim, denizim
17 yaşındaydım sözlerine ilk baktığımda
Koynunda ilk kulaç attığımda
Tanırsınız beni
Kanmam öyle her deniz kızına!
Bu kandırıyor denizim!
İnan bu başka!
Nasıl düştüm ben bu aşka?
…
hep 17 yaşındayım ama
Bu yürek bunamış
Nasıl kılavuzluk eder bana?
Çok korkuyorum denizim,çok....
Yıkılan Berlin Duvarı’nın
Bir yanında KGB,
Bir yanında CIA var.
Ajan kaynıyor her yan
Yasa dışı bir aşk bu anarşistlik de kar etmiyor
Beyin kalbe söz geçiremiyor denizim...
Korkuyorum!
Bilirsin
Geri dönmeyi sevmem
Her geri dönüş
Aynı noktaya getirir insanı
Emanetimi saklamışsın
Sağol denizim
Eğer bir gün dönersem
Bu duyguları tekrar sana getirip atmam!
Atamam!
Bir delilik yapar
Kendimi atarım desem de inanma
Sen o mavi dalgalarınla çırpındığım sürece
Bil ki ben de korkularımın pençesinde çırpınıyor olacağım....
Yüreğimde bu sevdayı taşıdığım sürece.

03.09.2003
 
Hüseyin Erdemir
 




Şu konularda daha fazla şiir:
Deniz





 

Tarih : 2010-05-28 16:29:06 | Hit: 1162 | Puan: 0