Masal Artığı Bir Çırak

Filiz üyemiz gönderdi.

Ben neyim ki aşk okulunda çocuk başıma?
Olsam olsam, masal artığı bir çırak; urbamda göz izleri...
Heveslensem de ateşe, bir kibrit alevindeyim daha.
Ev yangınları, harcım değil; Melek'im cellât şimdi.
Ustam, Mecnûn; çocuk tenimi dağlamadı aşk tezgâhında.

Uçamam ki kanadım hüzün doğurgalı şiirlere takılı.
Kibrit tutmayı bilmiyorum yuğ'larda, alev ne?
Suya ulaşsa, söz tamama erecek; ödevim, ezber...
Vaha görüp duruyorum, görür gözüm kül altında;
Ateş harlı; düşebilsem, üç çöl, üç çağ var yanacak.

'Tanrı beni, gençlik yıllarında yaratmış' olmalı;
Ergen çocuklar gibiyim bu yüzden, ateşe pervane...
'Aşk' desem, iki gece arası; sesim, en çok kendime yabancı.
Sözde, kanlı bülbüllerden öğrendim ağıt yakmayı;
Şimdi, neden yığılıp kalıyor kelimeler böyle? ..

Ateş denizinde, mumdan gemilere doluştum.
Bir Sultan, nefesini sürdü taze yanıklarıma;
Sol memesinden bir ömür çıkardı ayın altında.
Ustam yanağıma nehirler çizip özetledi aşkı ürkek kelimelerle:
'Leylâ, senin kalbinde', mil çekip gözlerine, yelken aç ateşe...
 
Vedat Sümbül
 






 

Tarih : 2010-03-20 12:20:30 | Hit: 1754 | Puan: 0