Güneşe Balad

Umay üyemiz gönderdi.

Yurtsuzdun seni tanıdığımda.
Çakallar arasında bir soluktun.
” g-e-c-e-y-d-i”...
“gideceğim”diyordun bu ülkeden.
Bu ülkede;
Kan eğiriyordu kadınlar,
Çocuklar açtı, çıplaktı...
Yeri yoktu uçurtmaların...
Seni tanıdığımda: Mülteci bakışlı gözlerin vardı.
Öfke ve küskünlük pike yapardı yüreğinde.
Öteki ülkelere sevdalıydı düşlerin.
geceyle barışık, gündüzle dargındı geçmişin.
Korkuyordu ötekiler yansımandan.
Seni tanıdığımda; gün ağarıyordu,
Çiğ düşüyordu otlara.
Dilinde ağlıyordu çocuk yanın...
Dilsizdik, gözü karaydık, günsüzdük,
Kendimize dönüyordu dünyamız.
Çatırdarken gece, bilirim Gideceksin!
Gün dolanırken, gece ağarırken,
Sırılsıklam olacak gözlerim.
Yağmur ezik yağar o vakit, toprak kokmaz,
Gün erken doğar, küser g-e-c-e.
Gemiler kıyıya vururken susar deniz feneri.
Çeker gidersin o adsız ülkeye,
Asilik tırnaklar seni.
Yada!
Kalırsın benim sandığın bu ülkede,
Her gece(mavi) ne yoldaş olurum.

4-07-2002
 
Sema Gülser Keser
 




Şu konularda daha fazla şiir:
Çocuk, Yağmur, Deniz, Gece





 

Tarih : 2010-03-20 12:16:32 | Hit: 1646 | Puan: 0