Hani hep dersin ya...
Hayata benim penceremden baksaydın...
Baksaydın böyle olmazdı...
Anlardın belki de beni, derdin ya...
Yargılamazdın acımasızca...
Şimdi senin pencerenden bakıyorum hayata...
Arasından soğuk sızan pencerenden...
İçimi üşüten renksiz camından...
Şimdi senin gibi görüyor...
Senin gibi seviyorum bir çok şeyi...
Hissediyorum gördüklerimi senin gibi...
Soğuk ve anlamsız...
Ve bir daha anlıyorum pencerenin renksizliğini...
Bakış açını, düşüncelerini...
Sevmelerini, aşklarını...
İçimdeki yaranın...
Daha da derinleştiğini hissediyorum ansızın...
İnceden bir sıcaklık düşüyor yüreğime...
Kabuk bağlamış yaramın kanadığını anlıyorum...
Özlüyorum kendi penceremi...
Eski ama renkli penceremi...
Birden fark ediyorum ki...
Senin penceren görmek istediklerini...
Benim ki ise gerçekleri gösteriyor...
Tüm saflığı ve doğallığıyla...
Umarım birgün, arasından soğuk sızan penceren...
Üşütmez ansızın yüreğini...
Yıkmaz hayallerini...
Düşürmez kocaman uçurumlardan seni...
Ben gibi...
Melih Yıldızaydın
Tarih : 2010-03-20 10:16:11 | Hit: 1011 | Puan: 0
Copyright © 2007 - ∞ by CemveNuray.Com. Tüm hakları Cem ve Nuray'a aittir.