İfâdemiz...

Gizem üyemiz gönderdi.

İki asrın şâhidiydik; seyreyledik,uzaktan...
Pek ileri gidemedik; çile,belâ,tuzaktan...
İlk günden,son güne dek,huzur nedir bilemedik;
Yazın güneşte kavrulduk,kışın donduk sazaktan...

Nasip paylaşılırken vahşî orman kânunuyla
Kader çizgisinde,helâl rızık bekledik,Hakk'tan
Atadan mal kalmadı,biz de elde edemedik
Bıktık göçmenler gibi hep kirâda yaşamaktan
Şu dünyâ denilen yer kan ve barut kokuyordu
Nefesimiz kesildi; ölüm,zulüm koklamaktan
Bağışıklık kazananlar; zevk,sefâ içindeydi
Biz,deliye döndük; cenneti,cehennem sanmaktan
Uzaklarda yangın varsa burada yanmak niçin? ...
Ne çıkar ötelerdeki od içinde yanmaktan? ...
Bir sefil âlem ki; çok insan aç,susuz,ilâçsız
Kimi açlıktan ölür,kimi çatlar çok doymaktan
Keşke duygusuz olaydık,görür de aldırmazdık
Elden birşey gelmemesi,daha acı,duymaktan...
Kan içinde oynar; ağlar,güler,bir gûruh
Başka çıkar bir yol yoktur,gidişâta uymaktan...

Yabancıydı herşey bize,çekildik içimize...
Gönüllü bir mahpus olduk; vedâ dağa,denize...
Bir odada yapayalnız; kitap,TV,bilgisayar
Dünyâdaki her rezâlet taşındı evimize...

Baktık çabamız nâfile,değişen hiçbir şey yok
Usandık,çizgi çektik,insanlık ödevimize
Şeytanın ardına düşmüş,kan içip ilerleyen
Vahşî,çılgın topluma,nizam vermek neyimize...

Her asrı yarım gördük,noksan kaldı her işimiz...
Eserimiz tam olmadan sona erdi gidişimiz...
Tam olan:insanlığa hizmet etmek arzumuzdu;
Bu boşuna çabada,çok derde girdi başımız...
 
Ulvi Ziya
 






 

Tarih : 2010-03-19 19:12:32 | Hit: 1367 | Puan: 0