Zeliha üyemiz gönderdi.
içine kapattı ümitlerini
Aç kaldı, aç komadı bekleyenini
Asgari mutluluklarla yetindi
İşçiydi...
Maden ocağının en derin yerinden çıkardı ekmeğini,
mazot kokusu sinmiş çayını yudumladı her sabah
pas tutmuş özlemlerini astı iki oda evinin duvarlarına,
yakınmadı fukaralığına
İşçiydi...
Yokluğa hüküm giydide yok olmadı
hiç yağmur düşmesede ümit varlığına o solmadı.
Koltuğunun altında ekmeği
ve gözbebeklerinde tetiklenen yarın tereddütleri
meydan okudu köhne başıboşluğuna.
Başı dik çıktı sokaklara
İşçiydi...
Doğumuyla ölümü arasında çok kısa
ve kısalığıyla akran bir tezatlıkta
hem susdu boynunu büküp,
hemde haykırdı umula: haksızlıklara
Yaşayamadıklarını yaşadı hep hayal dünyasında
İşçiydi...
İşsizdi......
21 Aralık 2004 Salı 16:04
Hayalevi /Ank
Mustafa Çelebi Çetinkaya
Şu konularda daha fazla şiir:
Ölüm, Umut, Yağmur
Tarih : 2010-03-19 18:56:29 | Hit: 1888 | Puan: 0
Copyright © 2007 - ∞ by CemveNuray.Com. Tüm hakları Cem ve Nuray'a aittir.