*Masal*

Zeren üyemiz gönderdi.

Çocukken;
Uzanırdım eteklerine babaanne.
Koyardım başımı dizlerine,
Sen ise;
Başımı okşardın, buluttan yumuşak ellerinle...
Bir masal için,
Yalvarırdım uzun süre
Ve başlardın tatlı bir dille, gülümseyen nurlu yüzle...
''Bir varmış, bir yokmuş'' diye..

Çocuktum,İlk sözleri önemsemezdim hiç.
Büyüdükçe sormaya başlardım kendime.
Neden biri varken diğeri yoktur diye...
Ne için masallar böyle başlardı,
Daha ilk baştan ayrılık kokardı.
''Evvel zaman içinde''?

Halbuki;
Kalbur samanlıkta aranırken
Büyümüştük aniden...
Birimiz can,
Birimiz canan olmuştuk sevgiliye...
Hani aşkı ve sevgiyi seçer,
Kendimizden geçerdik ya...
Sonra...
Ya sonra;
Gönül sarayımızı sarsan neydi babaanne?
Pireyi deve yapan, o anlamsız gururmu?
Yoksa uyulması gereken, bir ayrılık rolümü?
Çatırdadı kapı, duvar,
Yok oldu gönül sarayı...
Gidişiyle inşa etti,zindan ile karayı.
Bir masal dünyasından uyanışlarla,
Şimdi daha iyi anlıyorum söylediklerini babaanne! ...
Her anlatılan masalın başlangıcında,
Ben varmışım ''O'' yokmuş!
Meğer Dibi delik kalburla elemişiz aşkımızı
Elerken yitirişlerimizle başladı,
Sonu iyi bitmeyen bu masal.
Sen huzur içinde yat babaanne'
Nerden bilebilirdinki bu sözlerin bana yazıldığını..
Biz varamadık muradımıza,
Millet neden çıksın kerevetine...
Sen her zaman haklıydın babaanne
''Bir varmış, bir yokmuş''.....
 
Şeyhmus Sevilmez
 




Şu konularda daha fazla şiir:
Ayrılık, Günaydın, Zaman





 

Tarih : 2010-03-19 18:52:11 | Hit: 2185 | Puan: 0