Asude üyemiz gönderdi.
Yonca dört yaprağa bölündü...
Biri kardelen,
Biri kırçiçeği,
Biri menekşe,
Biri papatya...
Bir yonca da yaprak oldular
Bir kökte çiçek oldular
Bir yürekte bütün oldular
Zamanla her çiçek kurudu, soldu...
Yoncanın yaprakları her bahar yeniden
Sevgiye, dostluğa, aşka çiçek açtı...
Bir yaprağı diğerinden ayırmak imkansızdı
Bir yaprak, diğer yapraklar için açardı, kapanırdı.
Böyle bir ahenk, böyle bir aşk hangi çiçek de vardı..
Onların adı yoncanın yaprakları...
Onlar aşk için, dostluk için vardı...
Biri kardelen,
Biri kırçiçeği,
Biri menekşe,
Biri papatya...
Bir yonca da yaprak oldular...
Ondan sonra ne kurudular, ne soldular...
(Bu şiirimi Sevgili Nur Ulusoy, Sevim Yakıcı ve Gaye Çoğal ablalarıma hediye ediyorum. Gaye ablam şiir de adını menekşe koydum annemin adını gerçi sen bir meleksin ama çiçek ismi olarak bu yakıştı sana. üçünüzün de yüreklerini ve kalemlerini seviyorum yoncanın son yaprağı...)
Tülay Sustam
Şu konularda daha fazla şiir:
Sevgi, Şiir, Çiçek
Tarih : 2010-03-19 18:47:10 | Hit: 1180 | Puan: 0
Copyright © 2007 - ∞ by CemveNuray.Com. Tüm hakları Cem ve Nuray'a aittir.