Yemiş

Ezgi üyemiz gönderdi.

Çocukluk anılarımı düşünüyorumda
Şair edasıyla şunlar dökülüyor parmaklarımdan
Aslında ben hiç çocuk olmadım
Benim yemiş kokulu bir sokağım olmadı hiç
Her akşam dedikodu eden kapı önü teyzelerimde yoktu
Ben çocukluk anılarımda
Zavallı bir kedi yavrusuydum
Ha bu arada benim üç tane kedim vardı
Rüzgarın bir insanı savurması için
Nüfus bilgilerine ihtiyacı olmadığını çok geç fark ettim
Çocukluk anılarımda ne kadar çok şeyim yok ise
Ergenlik çağlarımda en deli dolu olduğum yıllarda
Acıma duygusu ile kızlardan bihaber olduğum yıllarda
Dostum Astor-2 ile dertlerimizi
Bıkmadan usanmadan dinleyen yemişimiz vardı
Sevdamızı dostumuzla birlikte ilk o öğrendi
Göz yaşlarımızı, kavgamızı, vurdum duymazlığımıza
O şahit oldu
Yaprakları altında sevda türküleri yakıldı
Kaç kez dinledi Hasandan Edibin Karadenizini
Kaç kez şahit oldu titrek ellerle içtiğimiz biralara
Bizimle birlikte anılarımızdan tesbihler dizemedi
İki kadeh tekirdağ içemedi ama
Sevdamızdan yüreğimizin nasıl kor alevlere döndüğünü bir o bildi
Arasıra aramıza çamlığın dikenli çam ağaçları girsede
Seni unuttuk sanma ha
Alabildiğine yaşadığın dostluklar unutulur mu sen söyle...
 
Astor
 




Şu konularda daha fazla şiir:
Çocuk, Kedi





 

Tarih : 2010-03-19 18:41:05 | Hit: 1594 | Puan: 0