Berrak üyemiz gönderdi.
az evvele düştü
yeşil giysiler üstüne
senden gelen
unuttuğum kadardı
içine sardım
herşey uzakken
onu ısıttım
ben kaldım
canım
yarı aydınlık
eskiden tuttuğum
karanlık
kaçtıkça saplanıyorum
bir başıma
canım
kaçıp gitmek bile kurtarmıyor
bakışın yalnız bırakıyor
gözlerime o kadar yakın duruyor
şimdi
tek başıma
yalnız
gittiler
ayrıldı sevdiklerim
toprakta
nasıl neye karıştılar görmedim
son giden sessizce gitti
ellerinden öptüğümde
yüzüme bakar gülerdi
gittiler
ızdırap kervanları
sövgülü hallere sokup beni
acı şarkılar
öfkeli yollar koşturuyor
acıdıkca içim
değişiyorum
| o sakin adam gitti
ardına bakmadan
gölgesi düşer
güneş öndeyken
sever kadını
sığınır
koca adamdır |
yalnız kaldım kendimle
her gece
kurşun sıkılıyor içime
kan değil
acı şey
en son
kolumu kopardığımda işte
böyle istemiştim senide
sevişmiyorum
unutuyorum
aşıklar gözlerime dokunamıyor
sokaklar o hep bildiğin karanlık
ve her insan
intikam almaya gelir gibi geliyor bana
kaçamıyorum
kapatma perdeni
düşme içimden
bir kere öldüm
| diyelim ' ölüm tekerrürden ibaretmiş ' |
don değişiyor adım
kapatma sesini
canım
giderken
ağladım
ağlatmadım
28.09.2004
Zafer Zengin Etnika
Şu konularda daha fazla şiir:
Ölüm, Güneş
Tarih : 2010-03-19 18:38:24 | Hit: 1152 | Puan: 0
Copyright © 2007 - ∞ by CemveNuray.Com. Tüm hakları Cem ve Nuray'a aittir.