Yelda üyemiz gönderdi.
İnsanlar denizi izlemeyi severler, rahatlarlar çünkü,
Denize girecekleri sıcak günleri beklerler dört bir gözle,
Kendilerini mutlu etmek için
Deniz kenarında ev isterler maviliklere sıfır,
Derinlere dalmayı, uçmanın öbür adı sanırlar.
Yakamozu izlerler ay ışığını küstürerek,
Kendileri, sırf kendileri için!
Ben denizi izlerken
Denizle, denizden çok deniz olurum.
Gözlerime vurur turkuazı, derin laciverdi.
Tenim tuz bağlar, iyot kokarım,
Oynaşırım en küçük damlaları, dalgaları ile.
İnsanlar doğayı severler sözde, yeşili severler,
Çimenlere uzanmayı, çiçekler arasında koşmayı,
Koparıp saçlarına takmayı severler.
Kaynağından soğuk sular içmeyi,
Altın güneşte bronzlaşmayı ve
Daha neler neler
Kendileri için, kullanırlar dünyayı!
Ben yaprağa bakarken onunla elele olurum,
Yeşilliğim cansız kalmaz güneşi içime alırken,
Su damağıma vurur da kurumaz dallarım.
Çiçeklerin başını kaldırırım,
Ağlarız beraber koparılan kan kardeşleri için.
Teselli ederim onları; haklısınız, suçunuz yok.
Çakırkeyif akşamlarım da olur
Unutmamak için kaldırırım kadehimi
Unutulmak istemeyen
Acılarımın, neşelerimin şerefine.
Öksüz bırakmam hiçbir hücremi, anlarım,
Ayrı parkurların, ayrı hayatlarını koşarım.
Bir denesem mi diyorum bazen,
Bir denesem mi.
Belki katılırım ben de sürüye,
Öylece yaşar giderim ölünceye kadar.
Yani bir denesem mi
Tozlu bir şiirimde dediğim gibi
Bedende değil,
Yürekte, beyinde fahişe olmayı.
Bir denesem mi acaba, ne dersin?
Banu Çiftçi
Şu konularda daha fazla şiir:
Mutluluk, Çiçek, Deniz
Tarih : 2010-03-19 18:33:49 | Hit: 1785 | Puan: 0
Copyright © 2007 - ∞ by CemveNuray.Com. Tüm hakları Cem ve Nuray'a aittir.