Yalnızım Öğretmenim

Helin üyemiz gönderdi.

Bize Kutlu Doğum’un müjdeli haberini vermiştin,
“ - Güllerin Efendisi’ne haydi seslenin! ” demiştin,
Sanki o gün bambaşka bir insan oluvermiştin,
Dön artık dön, çok yalnızım Öğretmenim.

Kalbimle başladım seslenmeye, kalbimle bitirdim,
Ama yine de kendimi o gün yapayalnız hissettim,
Yanan kalbimle bütün gece çağıldayıp titredim,
Dön artık dön, çok yalnızım Öğretmenim.

Günler haftalar geçti, bana “-Birinci oldun.” dedin,
Herkesin ulaşmak istediğine ben sevinememiştim,
Birincilik değil, O’nun aşkıyla yanmaktı istediğim,
Dön artık dön, çok yalnızım Öğretmenim.

Bambaşka bir insan oldumsa elbette değil nedensiz,
Kendime sordum: “ - Hayat nedir, ölüm nedir, biz kimiz? ”
Sendeydi cevapları, korkuyordum, ama değilmişim kimsesiz,
Dön artık dön, çok yalnızım öğretmenim.

Bir gün sınıfa girip “ - Ben gidiyorum.” diyerek çekip gittin,
Gidişinle beni tekrar yalnızlığın girdabına mahkum ettin,
Bütün gece “- O gelsin.” diye yakardım Allah’a senin için,
Dön artık dön, çok yalnızım Öğretmenim.

Etrafa bakıp kendime “ - Birçok insan var.” dedim.
Ama sen olmayınca yüreğimde bir boşluk hissettim,
Sensizliğe artık dayanamayacağımı iyice öğrendim,
Dön artık ne olursun dön, çok yalnızım öğretmenim.

11 Mayıs 2006
 
Merve Erdoğan
 






 

Tarih : 2010-03-19 13:38:56 | Hit: 2179 | Puan: 0