Ölü Adamın Gece Gözleri

Cemre üyemiz gönderdi.

soysuz karanlık
soylu kollarında gecenin
uyuyor
duman duman soluyor
yarasalar ışığı
gökyüzünde
yeryüzünün
hüzün kırışığı
zamanla didişiyor

bir sarhoş işiyor
kuytu duvar dibine
üç beş lira
sıkıştırılmış eline
pis bir kanepede
insan kadın
insan erkekle
istemsiz
çift-le-şi-yor
demir almış son sandalcı
son iskeleden
nereye
neden
bilmeden
vurmuş kendini
huysuz dalgalara
hüznü takılırken
bomboş ağlara
günahkar dünyanın
günahsız anasına
ağız dolusu
sövüyor

köşe başında
sotada
üç beş
sokak iti
biri
kafasınca kesmiş bileti
yarıyor karnını
karındaşının
tam on sekiz yaşının
tam on sekiz yerinden
bıçaklanan
genç
acemi
ölü
diriyken
haykırıyor
-yaktın beni
yaktın
itin
dölü
“du bara
hep yek
şeş beş”
-çık postanı kardeş!
-böl şunun yarısını!
-hay ben böyle şansın
ta anasını…
küfürler
paralar
zarlar
karışırken birbirine
saltanatla kuruluyor güneş
görkemli
doğum yerine
önce
çiçekler ağlıyor
nedense
hüzün mü dense
sevinç mi dense
ilk uykulu damlacık
süzülürken toprağa
aç toprak
uluyor
-bi daha!
bi daha!
gece
sessizce
yüzünü durularken
sabahın
gözleri dolmuş
doğa ananın
yemyeşil göğüslerinden
canların mayası
dö-kü-lü-yor
ve en viran
ve en uzak
kulübesinde
kentin
yaşlı
yalnız
adam
(hiç de utanmadan)
ölüyor
 
Erdoğan Sarıgül
 




Şu konularda daha fazla şiir:
Doğum Günü, Kadın, Doğa, Çevre, Hüzün, Güneş, Sevinç





 

Tarih : 2010-05-31 20:53:20 | Hit: 1720 | Puan: 0