Sabah/çiçekler/hava/kitap/örnek/sevmek/karanlık/bağışlama...

Duygu üyemiz gönderdi.

sabah;

sessizdi sabah biliyordum, duyuyordum çünkü, duymadıklarım olsa, gürültü var,
ses var der duymazdım. oysa biliyordum sessizdi sabah, ne güzel şey erkenden
sevgiliye kalkmak, bak kahvaltını hazırladım. maydanozlu omlet yaptım. biraz
sövüş biber domates salatalık, kokulu(bitkikarışımlı nedir bilimiyorum, böyle kokular
sadece ege ve akdenizde oluyor) sızma yağla hazırlanmış yeşil zeytin,
içine bir kaç tane siyah kattım, sonra pul biberi, kekik ve nane, sabah sessizdi.
sana uyanmıştım, durdum baş ucunda sesini dinledim, sabah sessizdi, sen sesli.
hep korkardım yanında horlamaktan, çeker gidersin diye belki, nefeste almazdım
yanındayken. sabah sessizdi, ben sesliydim, seslice konuştum, canım kalk,
kahvaltın hazır. ellerim yağlı kalmış, saçlarına dokunamazdım, sevmezdim
ellerim yağlı ve ıslak kalmasını, o yüzden herhalde, emip yaladım. sonra
öptüm seni ürkütmeden, korkar dedim uykulu haliyle, korkmadın. ne kadar iyi
ne kadar güzel, gerçekten bahtıyarim. herkes sabah böyle güzel uyanmalı.
çocuk gülümsemesi takıp yüzüne, günaydın diyebilmeli, bana sen dedin.
ne kadar iyi, bende mutluyum üstelik, ne kadar güzel, ne hoş.

çiçekler;

pencereleri açtım, havalanmalıydı ev, neden sonra çiçeklerimiz az dedim. burası
bizimse çiçek olmalıydı. duvarlarında, pencere önlerinde, mutfakta ve bahçede.
içimden dedim bunları, neden bilmem çiçek olmalı, rahatlatıyor insanı, belki de
paylaşılması başka bir canlı ile zamanı, çiçekler zararsızdır. biliyorum ki; uyurken
baş ucuna yakın yerde çiçek yinede olmamalı, kötü rüyalar gördürürmüş, çiçekler
gece nefes alırken, çevresinde uyuyan varsa, üzerinde acaip etkiler bırakırmış.
bak yatağından uzağa çiçek koymalı, rahat uyumalısın, rahat uyuyanlar iyidir,
mutludur derler, hem gençte kalırmış insan güzel uyursa, bak ben rahat ve
mutluyum, neden demiyorum, biliyorum ki rahat uyuyorum. gece beni erken
kaldır fazlada uyumayayım. şiirler geçiyor o zaman aklımdan, şiirleri sana yaşatmalıyım

hava;

kapanmış hava yine, baktımda arabanın camlarına, damlacıklardan toz olmuş. atıştırmış
belli ki, şimdi sonbahar geliyor, ben hiç sevmem, ruhum daralır kapalı havalarda.
bir şey yapasım gelmez, bolca okursam ve ışıkta çoksa çevremde, orası olur
bütün dünyam, sende varsan çıkmam dışarıya, geçen aklıma geldi. bir sürpriz
yapacaksan eğer, hani filmlerde olurya, kadın erkek gömleği giyer, gezer evin
içinde, bir gün sende öyle yapsan, bir kere yanımda öyle görsem, ben seni
hiç öyle görmedim, ben seni evimdede görmedim, neredeydin. peki geldinde
neden cekip gittin sessizce, bekliyorum bak, geç karşıma otur ve anlat.
seni saatlerce dinleyebilirim. tutkusuzum nasılsa, kırmışım o kapıyı ve olmuşsam
bağışlayan, bağışlayabilirim seni bana yaşatmayan zaman. ben bağışlarım.
'ben tanrı'yı bile bağışlamışım ki, seni neden bağışlamayayım' demiştimde.
'günah' öyle deme demiştin, bende demiştimya, 'çocuklar ölürken' nerede.
sen 'sabır' demiştin. ben 'bir ömür sabır mı olur' demiştim. öpüp susturmuştun
beni. anlamıştın bu ölümlerde çaresizliğimi. affetmiştin beni. sen beni hep
affedersin, anne, sevgili, arkadaş, her şeyim gibisin, ne iyi ne kadar hoş.

kitap;

buldum o kitabı, akşam erken gelirsen yemeği bende yersin, sana bir kaç
sayfa okurum, ben sana şiir okumayı, kitap okumayı, film anlatmayı ve
türkü söylemeyi çok seviyorum, çünkü sende beni seviyorsun. benim
olan her şeyi, ben bu yüzden çok öpüyorum seni, ben beni sevenleri
seviyorum, senide seviyorum, 'ben aslında nefret etmiyorum'. demiştim
hani bu tür durumlarda karşımdakinin yerine koyuyorum kendimi. evet
ben nefret etmeyince benim oluyorum, nefret edersem, nefret ettiklerimin,
iyi ki benimin, bak seninimde, senin olmayı seviyorum hem.

örnek;

bak ben varım, o yok şimdi, çekip gitti, sen kızmıştın, nasıl terk eder beni
nasıl çekip gider demiştin, bende sana ' neden çekip gitti, bende ne var ki,
ben neler yaptım ki, yoksa insan sevdiğini nasıl bırakıp gider ki ' diye
düşün demiştim. bu tür durumlarda 'hep ben' diyoruzları anlatmıştım.
'neden ben' sorularını sor demiştim. şimdi biliyorsun neden onun
çekip gittiğini, o hayat senin değildi. müthiş bir kölelik, hiç kopmayan
bir bağ diyordun. oysa biliyordun ki; asla öyle bir bağ yok hayatta.
geldiği gibi, doğduğu gibi, koştuğu gibi bir şeylerde gidebiliyor hayatta
bak ben yaşlandım, sen gençsin hala, kim bilir daha neler yaşayacaksın.
acele etme işte, her şey ders bu hayat okulunda, öğrendikçe basamak
atlıyorsun, büyüyorsun. büyümek acıtıyor biliyorum, ben 'acı alıcısıyım'
eski toplumlardaki şamanlara benzetirdinya beni, 'seni görünce acılarım
soğuyor' derdinya, sanırım haklısın, ben acı ve günah toplayıcısıyım,
acılarım ve günahlarım az diye, başkaları gibi olayım diye, acı ve günah
topluyorum sanki. bunu düşünmeliyiz neden.

sevmek;

ben seni hep sevdim, sen yokkende sevdim, doğduğumda biliyordum.
büyürkende biliyordum, sevdiğim biri çıkacak karşıma diyordum. sen
çıktın bak. ben seni hep bekliyordum. sanki sen hep vardın, ama yinede
ben görmüyor, seni bekliyordum, bak şimdi varsın ne güzel. demek ki
boşa beklememişim, gerçi zaten bekleyecektim, herkes bekler, sevdiği
birini, görünce anlar geldiğini, bak ben seni görünce anladım, seni sevdim
hep seveceğimde, sen unutma beni, beni sevmesende, ben erkeğim, ben
büyüğüm, ben uzağım desemde, sen beni sev başka bir şey istemem.

karanlık;
sen yaşayıp acı çekmeyesin diye tecrübelerimi, yollarımı anlatıyorum.
seni dinledikçe çaresizliğim artıyor, elim kolum bağlı diyorum, neden
dersen, çözüm üretemiyorum, iki laftan öte ne diyebilirim ki, her şey
bizim dışımızda belirip, içimizde son bulmaya çalısıyor. ne zor alıyoruz
içimize gerçeği, ne kadar zor bazen her şey, yinede yaşıyoruz. acıyoruz.
bak ben sana acıdım, dertlerini duyunca canım acıdı, acıdım işte. sakın
küsme, o manada acımak değil bu, bak düşün, biraz sus.bak ben senin
yerinede acı cekebiliyorum, neden mutluluk çekilmezde, acı cekilir. ağır
ondan sanırım, bırakalım bunu sonra tartışırız bak, güzel şeylerden
bahsedelim, şu deniz kenarındaki kasabayı düşünelim, ne güzeldir kim
bilir. ben biliyorum güzel zaten, seninle gömediğim için, seninle daha
güzel olur diyorum, seninle herşey güzelleşiyor zaten, ne güzel. ne iyi.

bağışlama;

bağışlamayı öğrenmelisin, santim santim, parça parça, böyle insan
olursun ancak, nefretin ve öfkenden vediğin her şey, senden eksilendir
biliyorum, bak ben nefret etmem, kızar geçerim, nefretim değersizleştirir.
nefret ettim dediğim şeyi, değersizdir o, kimsesiz, ben nefret ettiysem ki
etmem artık, kimsesizdir o, karışmam sonra, ha var ha yok hayatımda, ben
böyleyim, gücenmiyorum kendime, böyle daha cok seviyorum. kendimi
biliyorum. senide biliyorum. seni bu yüzden daha çok seviyorum. bak ben
çok seviyorum, yazıyorumda anlatamıyorum. o kadar çok, ne çok, ne güzel.

su yılı /
 
Zafer Zengin Etnika
 






 

Tarih : 2010-03-19 18:32:46 | Hit: 2552 | Puan: 0